Το πρώτο γουρούνι που υπεβλήθη σε θεραπεία για τον καρκίνο

Όταν πριν λίγους μήνες ο Τζωρτζ Γκόλντνερ πήγε να ταΐσει τα έξι γουρούνια που έχει ως κατοικίδια, τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.

Ο Νέμο, το ένα από τα γουρούνια του, βάρους 331 κιλών, συμπεριφερόταν περίεργα. Σταδιακά σταμάτησε να τρώει και ξάπλωνε συνεχώς στη λάσπη.

Έτσι ο Τζωρτζ μετέφερε το ζώο με τρέιλερ στην κτηνιατρική κλινική του πανεπιστημίου Cornell, στη Νέα Υόρκη, όπου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι ο Νέμο έπασχε από καρκίνο του αίματος (λέμφωμα).

Οι ερευνητές της κλινικής εξήγησαν στον Τζωρτζ ότι δεν είχαν θεραπεύσει ποτέ καρκίνο σε γουρούνι, ωστόσο εκείνος τους ζήτησε να εφαρμόσουν τις γνώσεις τους από τα άλλα ζώα και να κάνουν τα πάντα για να σώσουν το κατοικίδιό του, χωρίς να υπολογίσουν το οικονομικό κόστος.

Τέσσερις μήνες μετά την εισαγωγή του στην κτηνιατρική κλινική ο Νέμο γράφει ιστορία ως το πρώτο γουρούνι που υπεβλήθη σε θεραπεία για καρκίνο στο αίμα, κάτι που κάνει τους ερευνητές να ελπίζουν ότι μελλοντικά θα μπορούν να καταπολεμήσουν τον καρκίνο σε μεγάλα ζώα.

Η δυσκολία αντιμετώπισης του καρκίνου στα γουρούνια, και τα μεγάλα ζώα γενικότερα, είναι ότι το σβέρκο τους είναι πιο χοντρό από των ανθρώπων και οι κτηνίατροι δυσκολεύονται να προσεγγίσουν τις φλέβες, κάτι που εμποδίζει την διοχέτευση των φαρμάκων που χρειάζονται στην χημειοθεραπεία.

Στην περίπτωση του Νέμο ωστόσο τα πράγματα ήταν διαφορετικά καθώς οι κτηνίατροι αποφάσισαν να εμφυτεύσουν στο ζώο φλεβικό καθετήρα, ο οποίος κατέστησε δυνατή την παροχή φαρμάκων, σαν αυτά που χορηγούνται στους ανθρώπους και τους σκύλους.

Ο Νέμο δείχνει να νικά τη μάχη με τον καρκίνο και αν όλα εξελιχθούν σύμφωνα με το σχέδιο, το ζώο θα επιστρέψει στον ιδιοκτήτη του τον Σεπτέμβριο.

Οι κτηνίατροι δεν έχουν διευκρινίσει το κόστος της θεραπείας, αν και αναμένεται να είναι μεγάλο.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η θεραπεία ενός σκύλου ράτσας Γκόλντεν Ριτρίβερ ανέρχεται στα 4.000 με 5.000 δολάρια, ενώ ο Νέμο έχει το οκταπλάσιο μέγεθος.

Αν και πολλοί κατακρίνουν το κόστος της θεραπείας, η κτηνιατρική κλινική του Cornell υποστηρίζει ότι είναι πάρα πολλοί οι ιδιοκτήτες που πληρώνουν για να σώσουν τα ζώα τους.
ΠΗΓΗ : econews

Αλλεργία στις γάτες: ανακάλυψαν τις αιτίες – Κοντά σε φάρμακο

Πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν σοβαρές αλλεργίες, ενίοτε τόσο έντονες που τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους, όταν έρχονται σε επαφή με γάτες.

Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν το μηχανισμό της πρόκλησης της αλλεργίας από τη γάτα στο ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου και συγκεκριμένα στην πρόκληση συμπτωμάτων όπως το φτέρνισμα και ο βήχας.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζεστίασαν τις έρευνές τους στην «πιτυρίδα» της γάτας, σε νεκρές δηλαδή φολίδες του δέρματός της οι οποίες ευθύνονται για την πρόκληση αλλεργικών συμπτωμάτων.

Τα εν λόγω αλλεργιογόνα της γάτας ενεργοποιούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, με την παρουσία μιας κοινής βακτηριακής τοξίνης, η οποία ενεργοποίηση προκαλή βίαιη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στους ευάλωτους στην αλλεργία της γάτας,  με συμπτώματα όπως ο βήχας, ο συριγμός, το φτέρνισμα, το άσθμα και η καταρροή.

Ο οργανισμός των πασχόντων αντιδρά όταν έρχεται σε επαφή με το σάλιο, τα ούρα ή τμήματα του τριχώματος και του δέρματος της γάτας. Ο χρόνος εκδήλωσης των συμπτωμάτων μπορεί να κυμαίνεται από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες.

Η Δρ Κλερ Μπράιαντ που συμμετείχε στην έρευνα εξέφρασε την άποψη ότι η κατανόηση του μηχανισμού θα οδηγήσει στην ανάπτυξη κατάλληλων προληπτικών φαρμάκων. Ήδη εξετάζονται τρόποι διαφορετικού σχεδιασμού φαρμάκων που προορίζονται για ασθένειες όπως η σηψαιμία στην αντιμετώπιση της αλλεργίας στις γάτες.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Journal of Immunology.

ΠΗΓΗ :econews

Θεσσαλονίκη: πρόγραμμα για τις ακαθαρσίες των ζώων – Ειδικές σακούλες

Στην εφαρμογή πιλοτικού προγράμματος μέσω του οποίου θα διανέμονται δωρεάν ειδικές σακούλες περισυλλογής περιττωμάτων κατοικίδιων, προχωρά ο Δήμος Θεσσαλονίκης με στόχο τη βελτίωση της καθαριότητας, της ευταξίας, της ευπρεπούς εικόνας της πόλης και της αποφυγής του φαινομένου της μη συλλογής περιττωμάτων από τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων σε δρόμους, πάρκα και πλατείες.

Σκοπός της συγκεκριμένης δράσης είναι να ευαισθητοποιηθούν και διευκολυνθούν οι ιδιοκτήτες ζώων στην υποχρέωση τους -βάσει και του Κανονισμού Καθαριότητας*- για την υποχρέωση τους σχετικά με την άμεση απομάκρυνση των περιττωμάτων των κατοικίδιων τους, όταν τα συνοδεύουν σε εξωτερικούς, κοινόχρηστους χώρους.

«Έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι η ενεργός συμμετοχή των δημοτών είναι απαραίτητη. Ως Δημοτική Αρχή,  εφαρμόζουμε πολλά προγράμματα καθαριότητας και σε ότι αφορά το θέμα των οικόσιτων ζώων δεν πρόκειται για νουθεσίες αλλά για υποχρεώσεις που έχει ένας ιδιοκτήτης έναντι της κοινωνίας ειδικότερα ως ένδειξη σεβασμού απέναντι στους άλλους πολίτες και γενικότερα για την προστασία του περιβάλλοντος» σημειώνει ο Αντιδήμαρχος Ανακύκλωσης και Καθαριότητας και Πρόεδρος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, Θανάσης Παππάς.

Επιπλέον προσθέτει: «επειδή η  κατάσταση πλέον φεύγει από τα επιτρεπτά και κυρίως ανεκτά όρια και μας εκθέτει έναντι των χιλιάδων τουριστών που επισκέπτονται την πόλη, μετά τη διανομή των σακουλών είμαστε υποχρεωμένοι να μην επιτρέψουμε παρόμοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές».

Στο πλαίσιο του προγράμματος οι δημότες-ιδιοκτήτες μπορούν να απευθύνονται στα Γραφεία Καθαριότητας των Δημοτικών Κοινοτήτων (Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή, από 10.00 πμ. έως 12.00 μμ.) προκειμένου να προμηθευτούν τις ειδικές σακούλες ώστε να συμβάλουν ενεργά στη διατήρηση της καθαριότητας. Τα σημεία διανομής -από τη Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013 πιλοτικά- και ο χρόνος εφαρμογής του προγράμματος είναι:

-3η Δημοτική Κοινότητα, ( Ακροπόλεως 6) τηλ: 2310.200065
-Δημοτική Ενότητα  Τριανδρίας, (Ελευθερίας 24), τηλ: 2313 305460
-στις υπόλοιπες Κοινότητες, από τη Δευτέρα 2  Σεπτεμβρίου

πηγη : http://www.econews.gr

ΤΥΦΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ - VETS

ΤΥΦΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
ΛΟΙΜΩΔΗΣ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ ΣΚΥΛΟΥ
ΙΟΓΕΝΗΣ ΠΑΡΒΟΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ ΣΚΥΛΟΥ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ : ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

    Η ιογενής παρβοεντερίτιδα του σκύλου, πήρε το όνομα της από τον υπεύθυνο ιό, ο οποίος ανήκει στην οικογένεια των Parvo ιών. Το έτος 1978, για πρώτη φορά καταχωρήθηκε ως μια νέα νόσος, η οποία προσβάλλει τους σκύλους, με χαρακτηριστικά συμπτώματα συνεχείς εμέτους και διάρροιες,  ενίοτε αιμορραγικές και έντονα δύσοσμες.  Η νόσος θεωρείται μία από τις λίγες νόσους με υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Είναι γνωστή με πληθώρα ονομάτων όπως τύφος, λοιμώδης γαστρεντερίτιδα, παρβοϊωση, παρβοεντερίτιδα, λοιμώδης εντερίτιδα, αιμορραγική γαστρεντερίτιδα κ.α.. Η εξάπλωση της συγκεκριμένης νόσου είναι παγκόσμια και η εξέλιξη της είναι ραγδαία τα  τελευταία χρόνια.Ο υπεύθυνος ιός είναι ανθεκτικός στο περιβάλλον και μπορεί να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσβάλλει κυρίως τα ανεμβολίαστα σκυλιά ηλικίας 8-12 μηνών και  κυρίως τα κουταβάκια τα οποία δεν έχουν λάβει πρωτόγαλα. Υπάρχουν δύο τύποι του  Parvo-ιού: ο CPV-1 και ο CPV- 2   
Αναπτύσσεται σε λεμφαδένες, έντερο και μυοκάρδιο των κουταβιών. Ο ιός διασπείρεται με τα κόπρανα του μολυσμένου σκύλου, τα οποία προσλαμβάνονται από υγιείς σκύλους με συνέπεια ένας αρχικός πολλαπλασιασμός του ιού στις αμυγδαλές, στην κυκλοφορία του αίματος με τελική κατάληξη στομάχι και έντερο. Πρέπει να αναφέρουμε ότι σε κουτάβια πολύ μικρής ηλικίας (μερικών εβδομάδων), η νόσος συχνά προσβάλει το μυοκάρδιο και τότε η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και τα ζώα είναι καταδικασμένα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ TOY ΤΥΦΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ 

Αρχικά η μόλυνση του ζώου από τον υπεύθυνο ιό πιθανόν να είναι αφανής. Αυτό σημαίνει ότι το ζώο, ενώ νοσεί δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Αυτή η αφανής μόλυνση δυσκολεύει την μετέπειτα θετική εξέλιξη της νόσου και της ασφάλειας της ζωής του ζώου. Η κλασσική εικόνα που παρουσιάζει το ασθενές ζώο είναι αδιαφορία για το περιβάλλον, υπνηλία, ανορεξία, κατήφεια. Στη συνέχεια θα κάνουν την εμφάνιση τους οι έμετοι και οι διάρροιες συχνά αιμορραγικές και πάντα δύσοσμες. Ο πυρετός είναι ασταθής. Η αφυδάτωση του ζώου έντονη και συνεχώς αυξανόμενη. Η χρονική διάρκεια της νόσου κυμαίνεται από 3 έως 5 ημέρες. Η τρίτη ημέρα της νόσου είναι η καθοριστική για την ασφάλεια της ζωής του ζώου. Εάν σε πολύ νεαρά κουτάβια υπάρξει προσβολή του μυοκαρδίου από τον ιό, τότε το γεγονός αυτό θα οδηγήσει το προσβεβλημένο ζώο σε θάνατο.

ΜΕΤΑΔΟΣΗ - ΠΡΟΛΗΨΗ TOY ΤΥΦΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ 

Οι σκύλοι που είναι μολυσμένοι, αποβάλλουν τον ιό με τα κόπρανα τους από την πρώτη ημέρα της μόλυνσης μέχρι και μετά από 2 εβδομάδες. Τα σωματίδια του ιού είναι ανθεκτικά και διασπείρονται στο περιβάλλον με συνέπεια να καταπίνονται από τους υγιείς σκύλους. Επίσης η μετάδοση μπορεί να γίνει και με την παρουσία ανθρώπων από τα ρούχα και τα χέρια.

Σημαντικά είναι : 1. Τα ζώα που νοσούν από ιογενή παρβοεντερίτιδα, να είναι απομονωμένα από τους άλλους σκύλους. 2. Φίλοι , ή άλλοι ιδιοκτήτες ζώων να μην έρχονται σε επαφή με τα νοσούντα ζώα. 3. Τα ανεμβολίαστα ζώα να είναι απομονωμένα από τα υπόλοιπα μέχρι να ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός τους. 4.Τα ανεμβολίαστα ενήλικα ζώα, μπορεί να προσβληθούν ασυμπτωματικά ή ελαφρώς και ο κίνδυνος για την ασφάλεια της ζωής τους εξαρτάται, από το πόσο ενισχυμένο είναι το ανοσοποιητικό τους σύστημα και από το χρονικό διάστημα που είναι ανεμβολίαστα. 5.Εξαιρετικός ο κίνδυνος της υγείας των ζώων από αγοραπωλησίες, όταν αυτά δεν έχουν εμβολιαστεί. 6. Ο ένας και μοναδικός τρόπος πρόληψις είναι ο έγκαιρος και σωστός εμβολιασμός. Ο εμβολιασμός γίνεται με ειδικό εμβόλιο 45 ημερών.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ TOY ΤΥΦΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ 

 Η διάγνωση στηρίζεται στις πληροφορίες από το ιστορικό του ζώου , στην κλινική εικόνα και στις εργαστηριακές εξετάσεις (γενική αίματος και βιοχημικές εξετάσεις). Στην αιματολογική εξέταση παρατηρείταιουδετεροπενία η οποία είναι μη ειδική για τον τύφο, αυξημένη τιμή του αιματοκρίτη μεανταποκρινόμενη αναιμία.  Στην βιοχημική εξέταση παρατηρείται υπολευκωματιναιμία, υποκαλιαιμία και υποχλωριαιμία και σε ορισμένα περιστατικά μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της δραστηριότητας της ALT και ALP από το ήπαρ και αύξηση του BUN και της κρεατινίνης από τα νεφρά. Κάθε ζώο που έχει ή δεν έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα εμβολιασμού και εμφανίσει σοβαρή γαστρεντερίτιδα είναι ύποπτογια  ιογενή παρβοεντερίτιδα.  Οι υποψίες μας ενισχύονται  αν  παρατηρήσουμε σε μία εξέταση αίματος πτώση των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοπενία) και επιβεβαιώνεται με την ανίχνευση του ιού στα διαρροϊκά κόπρανα με την βοήθεια ηλεκτροσκοπίου και με δοκιμή αιμοσυγκόλησης και ELISA. Από την κλινική εικόνα μόνο, δεν μπορούμε ποτέ με βεβαιότητα να καταλήξουμε σε ασφαλή διάγνωση και κυρίως ποτέ δεν μπορούμε να ονομάσουμε ιογενή παρβοεντερίτιδα κάθε δύσοσμη και κάθε αιμορραγική γαστρεντερίτιδα.                                                                                    
ΘΕΡΑΠΕΙΑ TOY ΤΥΦΟΥ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ 

Το ζώο που νοσεί από ιογενή παρβοεντερίτιδα, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κατεπείγον περιστατικό. Η άμεση χορήγηση ορών, ενισχυτικών του οργανισμού, αντιφλεγμονώδη, ευστόμαχων και χαλαρωτικών θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαία. Επίσης αναγκαία θεωρείται και η άμεση διακοπή χορήγησης τροφής και νερού. Η χορήγηση κάθε φαρμάκου πρέπει να γίνεται με ενέσιμο τρόπο. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς δεν υπάρχει θεραπεία που να σκοτώνει τον ιό ή να μας απαλλάσσει από αυτόν. Για τον λόγο αυτό και η θεραπευτική αγωγή έχει μορφή υποστηρικτικής αγωγής για την αφυδάτωση και τις ηλεκτρολυτικές διαταραχές με χορήγηση ορών και ηλεκτρολυτών ενδοφλέβια. Χορηγούμε αντιβιοτικά που δεν καταπολεμούν τον ίδιο τον ιό, αλλά προστατεύουν το ασθενές ζώο από τυχόν επιπλοκές που προκαλούνται λόγω της σοβαρότητας της νόσου και της λευκοπενίας. Θεραπεία εφαρμόζεται μόνο σε οργανωμένα κτηνιατρεία και κτηνιατρικές κλινικές και αυτό γιατί το ζώο πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή κτηνιατρική επίβλεψη.

ΠΗΓΗ     

    

http://www.vets.gr/images/logo.jpg

                                                               

ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ ΣΕ ΣΚΥΛΟ - VETS

ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ                                ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΣΚΥΛΟ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ - ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ:ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ                                   ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ    Η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος στο σκύλο δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, το αντίθετο μάλιστα. Η ουρολοίμωξη είναι μια μόλυνση των ούρων και είναι μια σχετικά συχνή κατάσταση ειδικά στα θηλυκά σκυλιά. Η ουρολοίμωξη, συχνά ταυτίζεται με την κυστίτιδα, διότι είναι ένας όρος που περιγράφει το ανατομικό μέρος, που πάσχει και δημιουργεί τα συμπτώματα, δηλαδή την ουροδόχο κύστη. Κυστίτιδα ονομάζουμε τη φλεγμονή της ουροδόχου κύστης και προκαλείται από βακτηριακή μόλυνση.    Ουρολοίμωξη είναι η βακτηριακή μόλυνση κάποιου οργάνου του ουροποιητικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει την ουρήθρα, την ουροδόχο κύστη, τους ουρητήρες και τα νεφρά. Πιθανές πρόσθετες αιτίες λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος στα σκυλιά περιλαμβάνουν πέτρες στην κύστη, όγκοι της ουροδόχου κύστης, καθώς και ορισμένες ασθένειες όπως ο διαβήτης ή νόσο του Cushing. Πολύ συχνά ορισμένα φάρμακα, όπως η κορτιζόνη, φάρμακα κατά του καρκίνου, μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των βακτηριακών λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος. Η εμφάνιση της οξείας κυστίτιδας είναι πιο συχνή στα θηλυκά σκυλιά από ό, τι στα αρσενικά, λόγω της ανατομικής κατασκευής στα θηλυκά, που διευκολύνεται η είσοδος και τον πολλαπλασιασμός των παθογόνων οργανισμών. Η Escherichia coli προκαλεί το 80% περίπου των οξέων λοιμώξεων. Η απλή κυστίτιδα από το κολοβακτηρίδιο Escherichia coli είναι συνήθης λοίμωξη του ουροποιητικού .Ο staphylococcus saprophyticus προκαλεί επίσης αρκετές ουρολοιμώξεις . Άλλα μικρόβια όπως ο proteus, klebsiella, enterobacter, serratia, saureus, εντερόκοκκοι ευθύνονται για μικρότερα ποσοστά εμφάνισης ουρολοιμώξεων. ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ   Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης (τα οποία μπορεί και να μην εκδηλωθούν) είναι κοινά, ωστόσο κάποια διαφοροποιούνται ανάλογα με το όργανο του ουροποιητικού συστήματος που έχει προσβληθεί. Τα κυριότερα συμπτώματα της ουρολοίμωξης στα σκυλιά είναι τα εξής:Συχνουρία, δυσκολία στην ούρηση, απώλεια ούρων, δυσοσμία ούρων, πυρετός,πόνος. ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ    Παράγοντες που προδιαθέτουν στην ανάπτυξη ουρολοιμώξεων είναι η κατάχρηση αντιβιοτικών, η κύηση, οι λίθοι, οι ουρολογικές παθήσεις όπως όγκοι, η στένωση του ουροποιητικού, η υπερτροφία προστάτη, οι παθήσεις του νωτιαίου μυελού, γενετικές προδιαθέσεις και ασφαλώς η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος του ζώου. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ    Η διάγνωση στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος γενικά στηρίζονται σε :1.- Σε ένα λεπτομερές ιστορικό. 2.- Σε μια πλήρη κλινική εξέταση. 3.- Σε γενική εξέταση των ούρων και την καλλιέργεια των ούρων. 4.- Σε ακτινογραφίες κοιλιακής χώρας η οποία συνιστάται συχνά για την διαρεύνηση της κύστης για ύπαρξη λίθου. 5.- Σε υπερηχογράφημα νεφρών ώστε να αποκλειστεί η ύπαρξη κάποιου λίθου και η κατακράτηση ούρων . ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗΣ     Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της ασθένειας, την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του κατοικίδιου ζώου και τον κτηνίατρο. Οι σκύλοι με κυστίτιδα αντιμετωπίζεται συχνά με μια σειρά θεραπευτικής αγωγής 2 - 3 εβδομάδων. Στη συνέχεια επανεξετάζεται η γενική κατάσταση του ζώου. Συνιστάται η επανάληψη της εξέτασης των ούρων. Η διάρκεια της θεραπείας και ο τρόπος χορήγησης εξαρτάται από το στάδιο και την περιοχή εντοπισμού της μόλυνσης. Η ουρολοίμωξη, εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσει σε: Χρόνιες πυελονεφρίτιδες, νεφρικά και περινεφρικά αποστήματα και οξεία ή χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τις ουρολοιμώξεις των ζώων. Αποτελεσματική θεραπεία δεν σημαίνει μόνο υποχώρηση όλης της συμπτωματολογίας, που παρουσιάζει  το πάσχον ζώο, αλλά πλήρης αποκατάστασητου συνόλου των διαταραχών. Η κακή θεραπεία και οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρή νεφρική βλάβη ή ακόμα και τον θάνατο του ζώου. ΠΗΓΗ :

Γατούλες με ειδικές ανάγκες

Κάποιες γάτες γεννιούνται με αναπηρία, άλλες την αποκτούν λόγω ατυχήματος ή προχωρημένης ηλικίας. Οι γατούλες με αναπηρία μπορούν να ζήσουν μια γεμάτη και ευτυχισμένη ζωή, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία και ένας ιδιοκτήτης με υπομονή και κατανόηση. Αν αναλάβετε τη φροντίδα μιας τέτοιας «ξεχωριστής» γάτας, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα σας την ανταποδώσει με πολλαπλάσια αγάπη και αφοσίωση, καθώς οι γάτες αυτές τείνουν να δένονται περισσότερο με τους ανθρώπους και είναι συνήθως πολύ τρυφερές και χαδιάρες.

Τύφλωση
Όπως και στους ανθρώπους, έτσι και στις γάτες υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί ολικής ή μερικής τύφλωσης (θολή όραση, διάκριση φωτός/σκοταδιού, όραση «τούνελ»). Στις περιπτώσεις που η τύφλωση επέρχεται βαθμιαία, λόγω ασθένειας, η γάτα προσαρμόζεται σταδιακά χωρίς να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα όταν βρίσκεται σε γνώριμο περιβάλλον. Όταν η απώλεια της όρασης είναι απότομη (π.χ. λόγω ατυχήματος), τότε η γάτα χρειάζεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να προσαρμοστεί. Οι μονόφθαλμες γάτες έχουν περιορισμένο οπτικό πεδίο και μειωμένη αντίληψη της απόστασης. Γιʼ αυτό αποπροσανατολίζονται εύκολα και κινδυνεύουν από πτώσεις και θα πρέπει να περιορίζονται στο γνώριμό τους περιβάλλον, όπως και οι τυφλές γάτες. Οι ιδιοκτήτες τυφλών γατών θα πρέπει να αποφεύγουν τις αλλαγές στο περιβάλλον (μετακινήσεις επίπλων, αντικείμενα που εμποδίζουν το πέρασμα κ.λπ.). Οι τυφλές γάτες συνήθως καταφέρνουν να κινούνται τέλεια στο γνώριμό τους περιβάλλον, χρησιμοποιώντας την ακοή και τα μουστάκια τους. Ωστόσο, μερικές μπορεί να μην τα κααφέρνουν τόσο καλά και να «κουτουλάνε» πάνω σε έπιπλα, γιʼ αυτό θα είναι καλό οι ιδιοκτήτες τους να τυλίξουν τα πόδια των επίπλων με κάποιο μαλακό υλικό, όπως αφρολέξ. Τα παιχνίδια των γατών με μειωμένη ή καθόλου όραση θα πρέπει να τους προσφέρουν ηχητικά ερεθίσματα (π.χ. κουδουνάκι, τσαλακωμένο χαρτί) για να μπορούν να τα εντοπίζουν. Τέλος, θα πρέπει να αποφεύγεται η μεταφορά των τυφλών γατών στην αγκαλιά, γιατί τις αποπροσανατολίζει. Αν πάρετε μια τυφλή γάτα αγκαλιά, ακουμπήστε τη σε κάποιο σημείο που μπορεί να αναγνωρίσει εύκολα (κοντά στο μπωλ του φαγητού της π.χ.). Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε περίπτωση αναγκαστικής αλλαγής περιβάλλοντος (π.χ. σε περίπτωση μετακόμισης). Ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι ο νέος χώρος είναι απολύτως ασφαλής. Καλό είναι στην αρχή η γάτα να περιοριστεί σε ένα δωμάτιο με όλα της τα πράγματα (φαγητό, νερό, άμμο, παιχνίδια) και σιγά σιγά, με τη βοήθεια και ενθάρρυνση του ιδιοκτήτη της, να γνωρίσει και τους υπόλοιπους χώρους. Η περίοδος της προσαρμογής στο νέο περιβάλλον θα της δημιουργήσει σίγουρα στρες, γιʼ αυτό θα χρειαστεί πολλή προσοχή και πολλά χάδια!

Κώφωση
Η κώφωση στις γάτες μπορεί να οφείλεται σε ασθένεια ή ατύχημα, να είναι μερική ή ολική, μόνιμη ή παροδική. Κάποιες γάτες γεννιούνται κουφές. Είναι σχετικά δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι μια γάτα δεν ακούει, καθώς αναπληρώνουν με τις υπόλοιπες αισθήσεις τους. Ωστόσο, μια κουφή γάτα μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευερέθιστη και ανασφαλής και υπερβολικά δεμένη με τον ιδιοκτήτη της. Ορισμένες κουφές γάτες νιαουρίζουν πολύ δυνατά, καθώς οι ίδιες δεν αντιλαμβάνονται την ένταση της φωνής τους, ενώ κάποιες άλλες ίσως να μη νιαουρίζουν καθόλου. Ανάλογα με το χαρακτήρα και το περιβάλλον τους, οι κουφές γάτες μπορεί να γίνουν επιθετικές, λόγω της ανασφάλειάς τους, ή να υιοθετήσουν αμυντική συμπεριφορά. Οι κουφές γάτες καλό θα είναι να περιορίζονται στο σπίτι, γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν προειδοποιητικούς ήχους (τη μηχανή ενός αυτοκινήτου π.χ.) και αυτό τις αφήνει ιδιαίτερα εκτεθειμένες σε κινδύνους. Καλό θα είναι να φοράνε κολλάρο με κουδουνάκι, για να μπορείτε να τις εντοπίζετε, καθώς δεν μπορούν να σας ακούσουν να τις φωνάζετε. Για να καλέσετε μια κουφή γατούλα κοντά σας, χρησιμοποιήστε κάποιο οπτικό ερέθισμα, όπως ένα φως που αναβοσβήνει ή ένα κινούμενο παιχνίδι ή ακόμα και μια λιχουδιά που μυρίζει έντονα.

Απώλεια άκρου/άκρων
Για μια γάτα, η απώλεια ενός άκρου δεν είναι τόσο καταστροφική όσο θα ήταν για έναν άνθρωπο. Οι γάτες με 3 πόδια προσαρμόζονται γρήγορα και εύκολα και είναι συχνά το ίδιο δραστήριες και ευκίνητες με τις αρτιμελείς. Αν έχουν χάσει ένα από τα μπροστινά τους πόδια, θα χρειάζονται λίγη βοήθεια για το καθάρισμά τους από την πλευρά εκείνη, ιδιαίτερα στο κεφάλι και το πρόσωπο. Επίσης, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή τους, ώστε να διατηρήσουν το σωστό βάρος, καθώς έχουν πια μόνο 3 άκρα στα οποία μοιράζεται το σωματικό τους βάρος.
Για τις γάτες με 2 πόδια, τα πράγματα είναι βέβαια κάπως πιο δύσκολα, έχουν ωστόσο υπέρ τους την εκπληκτική αίσθηση ισορροπίας τους, που τις βοηθά να προσαρμοστούν και να κινούνται ικανοποιητικά ακόμα και χωρίς ειδικά βοηθήματα, είτε έχουν χάσει τα δύο πόδια από τη μια πλευρά (π.χ. δεξί μπροστινό και δεξί πίσω πόδι), είτε διαγώνια (π.χ. δεξί μπροστινό και αριστερό πίσω). Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις γατών με 2 πόδια που καταφέρνουν όχι μόνο να περπατούν, αλλά ακόμα και να πηδούν! Συνήθως βέβαια πρόκειται για γατάκια ή νεαρές γάτες. Σε μεγαλύτερες ηλικίες τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα και είναι πιθανό να χρειαστεί κάποια ειδική βοηθητική κατασκευή για να ανακτήσει η γάτα την κινητικότητά της.

Παράλυση
Είναι συχνές δυστυχώς οι περιπτώσεις παράλυσης των πίσω άκρων σε γάτες που έχουν τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη λόγω ατυχήματος. Συνήθως, σε αυτές τις γάτες, είναι παράλυτη και η ουρά, ενώ, ανάλογα με τη φύση του τραυματισμού, μπορεί να παρατηρηθεί και απώλεια ελέγχου της κύστης ή/και του εντέρου. Πέρα από τα κινητικά τους προβλήματα, οι γάτες αυτές χρειάζονται τη βοήθεια του ιδιοκτήτη τους για το άδειασμα της κύστης και του εντέρου τους, σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου. Για τις γάτες που εμφανίζουν και ακράτεια υπάρχουν ειδικές πάνες. Τέλος, για την αποκατάσταση της κινητικότητας των παράλυτων γατών, υπάρχουν εταιρείες που σχεδιάζουν ειδικά «καροτσάκια», προσαρμοσμένα στις διαστάσεις και τις ανάγκες του κάθε ζώου (οι περισσότερες εταιρείες απευθύνονται κυρίως σε σκυλάκια, αλλά μπορούν να κατασκευάσουν βοηθήματα και για γάτες κατόπιν παραγγελίας).

Κινητικές δυσκολίες
Η δυσκολία συντονισμού των κινήσεων σε μια γάτα έχει συνήθως νευρολογικά αίτια και μπορεί να οφείλεται είτε σε προβλήματα εκ γενετής (όπως η μόλυνση από κάποιον ιό σε εμβρυϊκή ηλικία μέσω της μητέρας) είτε σε ατύχημα (χτύπημα ή δηλητηρίαση). Στην περίπτωση των εμβρύων, ο ιός που μπορεί να προκαλεί ελάχιστα ή και καθόλου συμπτώματα στον οργανισμό της μητέρας, διαπερνά τον αιματο-εγκεφαλικό φραγμό και προκαλεί βλάβες στην παρεγκεφαλίδα, το μέρος του εγκεφάλου που ρυθμίζει τη δύναμη και το εύρος των κινήσεων. Έτσι, τα γατάκια που γεννιούνται παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα σε διάφορες διαβαθμίσεις, από τρόμο και αστάθεια μέχρι αταξία (αδυναμία συντονισμού των κινήσεων). Μεγαλώνοντας, τα γατάκια προσαρμόζονται στην ιδιαιτερότητά τους και, αν μεγαλώσουν σε σωστές συνθήκες με καλή διατροφή (οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β βοηθούν πολύ στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος), το πρόβλημα μπορεί να μειωθεί αισθητά. Ωστόσο, σε όλη τη ζωή τους θα παραμείνουν αδέξια και μπορεί να είναι ανασφαλή σε νέες καταστάσεις. Εφόσον μειωθούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι πτώσης και ατυχήματος, οι γάτες αυτές ζουν όσο και οι άλλες, και με πολύ καλή ποιότητα ζωής. Οι γάτες με κινητικά προβλήματα βασίζονται πολύ στα νύχια τους για να σκαρφαλώσουν και να σταθεροποιηθούν, επομένως θα είναι καλό να μην τους τα κόβετε. Το δοχείο της άμμου τους θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να διευκολύνει την πρόσβασή τους και με αρκετά ψηλές πλευρές (εκτός από την είσοδο) ώστε να ακουμπούν επάνω όταν το χρησιμοποιούν, αν χρειάζεται. Τα μπωλ του φαγητού και του νερού τους να είναι αρκετά μεγάλα και αρκετά σταθερά ώστε να μην τα αναποδογυρίζουν. Μεγαλώνοντας, οι γάτες αυτές ανακαλύπτουν μόνες τους διάφορα «κόλπα» που τις διευκολύνουν στην καθημερινότητά τους και γίνονται εντελώς ανεξάρτητες. 
Μια άλλη μορφή κινητικής διαταραχής οφείλεται σε ορθοπεδικό πρόβλημα, την υποπλασία κερκίδας, μια γενετική ανωμαλία που προκαλεί σοβαρές παραμορφώσεις στα μπροστινά πόδια. Οι γατούλες που γεννιούνται με υποπλασία κερκίδας δεν μπορούν να περπατήσουν πατώντας στις πατούσες τους, αλλά στο παραμορφωμένο μέρος των μπροστινών ποδιών τους, με αποτέλεσμα πολλές φορές τη δημιουργία σκληρύνσεων ή και πληγών στο σημείο εκείνο. Οι γάτες αυτές αντιμετωπίζουν προβλήματα ευστάθειας και κίνησης και πρέπει να περιορίζονται μέσα στο σπίτι. Συχνά έχουν δυσκολία στο πλύσιμο του κεφαλιού τους και χρειάζονται βοήθεια ώστε να διατηρήσουν το πρόσωπο, τα μάτια και τα αυτιά τους καθαρά. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στα νύχια τους τα οποία, λόγω της παραμόρφωσης, είναι πιθανό να προκαλέσουν τραυματισμούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συνιστάται ακόμα και η ονυχεκτομή, αφού έτσι κι αλλιώς τα νύχια τους δεν χρησιμοποιούνται καθόλου. Τα πίσω πόδια αυτών των γατών είναι πολύ δυνατά, γιʼ αυτό μπορούν να πηδούν σε ψηλά μέρη, χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή, γιατί το κατέβασμά τους είναι πολύ δύσκολο λόγω της δυσμορφίας των μπροστινών ποδιών που δυσχεραίνει την προσγείωση. Επίσης, οι γάτες αυτές δεν μπορούν να χαμηλώσουν στη χαρακτηριστική στάση για να φάνε, επομένως το μπωλ του φαγητού τους πρέπει να τοποθετηθεί έτσι ώστε να μπορούν να τρώνε είτε όρθιες, είτε ξαπλωμένες. Οι γατούλες που έχουν αυτό το πρόβλημα συνηθίζουν να ξεκουράζονται σε σχεδόν όρθια στάση, γιʼ αυτό πολλοί τις αποκαλούν «κουνελόγατες» ή «σκιουρόγατες».

Αξίζει τον κόπο η φροντίδα ενός ανάπηρου ζώου;
Σίγουρα ναι! Και για τη γάτα, και για τον άνθρωπο που τη φροντίζει. 
Είναι σκληρό να γίνεται ευθανασία σε γάτες που μπορούν να έχουν καλή ποιότητα ζωής, αν δεχθούν την κατάλληλη φροντίδα. Ανάλογα με το είδος και το βαθμό της αναπηρίας τους, οι γάτες αυτές ζητούν περισσότερη αφοσίωση και χρόνο από τους ανθρώπους που θα τις φροντίσουν, ανταποδίδουν όμως την αγάπη που τους δίνεται με συγκινητικό τρόπο.
Η εκπληκτική προσαρμοστικότητά τους και η θέλησή τους για ζωή τις βοηθούν να ανταπεξέρχονται στις δυσκολίες με επιτυχία, μαθαίνοντας να αξιοποιούν τις υπόλοιπες αισθήσεις τους. Εξαρτώνται περισσότερο από τους ιδιοκτήτες τους σε σχέση με τις άλλες γάτες, κι αυτό τις κάνει πιο αφοσιωμένες και «ανθρωποκεντρικές». Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γάτες αυτές είναι πάρα πολύ κοινωνικές και επιζητούν συνεχώς τη συντροφιά. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μιας γάτας με ειδικές ανάγκες και του ιδιοκτήτη της, είναι πραγματικά μοναδική. 

ΠΗΓΗ : http://mycat.e-steki.gr/showthread.php?p=771732

Φάλαινα «χαροπαλεύει» σε παράσταση – Κύμα αντιδράσεων

Αμερική - Θαλλάσσιο Πάρκο Sea World

http://www.youtube.com/watch?v=vLnGBK7O7KI#at=14

Οργή προκαλεί το video με τη φάλαινα πιλότο που έμεινε αβοήθητη για 25 λεπτά έξω από την πισίνα στο θαλάσσιο πάρκο Sea World, στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η φάλαινα συμμετείχε σε πρόγραμμα όταν βρέθηκε μετά από ατύχημα έξω από το νερό και έμεινε εγκλωβισμένη στην εξέδρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς καμιά βοήθεια από τους φροντιστές.

Τις σκηνές τρόμου βιντεοσκόπησε ένας άνδρας που είχε επισκεφτεί το θαλάσσιο πάρκο με την οικογένειά του στις 20 Ιουλίου, για να γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης του.

Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της παράστασης, μια φάλαινα πιλότος του είδους Globicephala macrorhynchus, που ανήκει στην οικογένεια των Δελφινιδών, βρέθηκε έξω από το νερό και εγκλωβίστηκε στην εξέδρα, στην άκρη της δεξαμενής.

Το κοινό παρακολουθούσε με αγωνία τις προσπάθειες του ζώου να επιστρέψει στο νερό, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έχασαν την ψυχραιμία τους.

Όταν ο άνδρας που έδωσε το βίντεο στη δημοσιότητα προσέγγισε έναν υπάλληλο για να τον ενημερώσει για την κατάσταση, εκείνος απάντησε ότι η φάλαινα απλά παίζει.

Σημειώνεται ότι οι εκπαιδευτές απουσίαζαν από την πισίνα λόγω καταιγίδας.

Στο βίντεο φαίνεται ξεκάθαρα ότι η άτυχη φάλαινα δεν έπαιζε, αλλά κουνούσε με σπασμωδικές κινήσεις την ουρά της για να απεγκλωβιστεί, ενώ και άλλες φάλαινες έσπευσαν σε βοήθεια.

Οι φωνές των ανθρώπων που διαμαρτύρονταν γίνονταν όλο και πιο δυνατές, ωστόσο αυτό δεν συγκίνησε τους φροντιστές που βοήθησαν το ζώο μετά από 25 λεπτά.

Το βίντεο έχει προκαλέσει κύμα αντιδράσεων και φέρνει για άλλη μια φορά στην επιφάνεια τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων σε αιχμαλωσία.

Η δυσάρεστη εμπειρία στιγμάτισε τους επισκέπτες και κυρίως τα μικρά παιδιά που είδαν τη φάλαινα να παλεύει αβοήθητη.

Πηγή: econews.gr